İş görüşmələri

Bu dəfə də iş görüşmələrindən danışacam. Daha doğrusu, öz başıma gələn bir hadisəni paylaşacam.

Universitet bitdi və artıq iş axtarmağa başlamışdım. Çox yerə müraciət etmişdim, düzdü çoxu könüllülük olsa da arasında ödənişli müraciət etdiyim vakansiya da vardı. Və imtahan sessiyasının sonuna qədər gözləməliydim. Amma gözlədiyim işdən bir xəbər çıxmadı. Həmin vaxtlar başqa bir təklif gəldi, yəni "tanışlıqla" işə düzələcəkdim.

Və nəhayət, həmin gün gəldi və idarəyə getdim. Tadamm ilk zərbə... HR xanım cəmi bir neçə dəqiqə məni gördü (heç onla danışmamışdım) və mənim haqqımda olan o möhtəşəm fikrini dedi: "Səndən gözüm su içmədi. Sən işləyən deyilsən." Təbii ki, Asan Xidməmətin və Wowoman;n müsahibələrindən sonra bu mənimçün çox ciddi zərbə oldu. Çünki axı öyrəşmişəm motivasiyaedici sözlərə. Təcrübəmin olmadığını özüm bilirəm, amma yenə də həmişə mənə motivasiya veriblər. Burda isə ilk dəqiqələrdəcə zərbəni yemişdim. Və məndən gələn möhtəşəm cavab:

-Siz hər gələn yeni işçiyə belə motivasiya verirsiniz? Siz axı məni nə tanıdınız ki, haqqımda belə qərar verdiniz (kifayət qədər emosional)?

Məndən təbii ki, bu reaksiyanı gözləmirdi və ortamı yumşaltmağa çalışdı. Öz "təcrübəsindən" danışdı. Gülək deyək və təbii ki, məndə "tık" yox. Amma sözsüz ki, tapşırılmış olduğumu bilirdi və işə götürməmək kimi bir şansı yoxdu, lakin kim tərəfindən tapşırıldığımı bilmirdi. Qapıdan çıxanda verdiyi məsləhət

-Sən yenə də işini gör. Fikir vermə.

Və mənim bir qədər dominant və özündənrazı cavabım

-Əşşi mən özümə güvənirəm )))

Eyni dominantlıqla aldığım kinayəli cavab:

-Mən indi doğrudan deyə bilərm ki, siz həqiqətən işləyəcəksiniz (kinayəli olduğu üçün bunun tam əksini demək istədi :) )

Artıq işə başlamışdım bəzi sənədləri yığıb yenidən HR xanımın qəbuluna düşməliydim. İş yerinə qayıdanda HR xanıma bir ultimatum getdi: Sən bilirsən bu qız kimin qızıd? Və hər şey aydınlaşdı. Artıq məndən yaxşısı yoxdu) Amma mən işimi işləyirəm və onlara bunu sübut edəcəm. Buna inanıram. İN ŞA ALLAH :)

Amma açığı heç vaxt istəməzdim ki, işə girəndə tapşırılım.

Sözümün canı odur ki, işə düzəlmək indi çətindir və bunun üçün müəyyən məbləğdə pul ödəniliməlidi. Amma mən heçnəsiz "tanışlıqla" düzəlmişdim. Kimsənin günahını almaq istəmərəm, amma yəqin ki, bu HR xanımın xoşuna gəlməyib. Eybi yoo)

Yəni bu işim "tapşırıqla" da olsa ilk vaxtlardan motivasiyamı sıfırlamışdılar. İndi mənimçün önəmli deyil ki, tapşırılmışam ya yox. Sadəcə mənimçün önəmli hər kəsə bunu sübut etməkdir. Bunu bacaracam İN ŞA ALLAH

Bir sözlə, hara gedirsizsə gedin, xüsusən də dövlət işlərində heç kəs sizin başınızı oxşamayacaq. Nə olursa, olsun əgər özünüzə güvənirsinizsə, yolunuzdan dönməyin və ən əsası bu işi həqiqətən istəyirsinizsə. Bu yaxınlarda iştirak etdiyim və təlimçisi Coşqun Kərimov olan seminarda eşitdiyim cümləni demək istəyirəm:

Başqa insanın sizinlə bağlı fikri sizin həqiqətə çevrilməməlidir!!!

Başqaları bilib-bilmədən sizin haqqınızda çox şey deyə bilər. Amma unutmayın ki, o şəxs sizi sizin qədər yaxşı tanımır. Özünüzə güvənin və bu güvəni kimsənin yox etməsinə icazə verməyin.

Və Barzilya yazıçısı Paulo Coelhonun bu sözünü yaddan çıxarmayın:

Yalnız günəşli günlərdə irəlilərsəniz, hədəfə çata bilməzsiniz!!!

Hər birinizə uğurlar.